2019

WO-181/19

Teza: konieczność uchylenia zaskarżonego orzeczenia. Proces myślowy zaprezentowany w pisemnych motywach, który doprowadził sąd pierwszej instancji do wydania rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 1 zaskarżonego orzeczenia, pozostaje poza zasięgiem zrozumienia i poznania przez sąd odwoławczy. Odwołujący [...]

WO-143/19

Teza: postępowanie dowodowe w sprawie zaniechania obowiązku doskonalenia zawodowego. Okazana przez obwinionego dokumentacja medyczna z roku 2005 i 2006 nie może mieć znaczenia w zakresie przewinienia dyscyplinarnego, polegającego na zaniechaniu obowiązku doskonalenia zawodowego za okres [...]

WO-92/19

Teza: wolność wypowiedzi. Sąd I instancji dopuścił się rażącego uchybienia przy konstruowaniu orzeczenia wobec obwinionego, pomijając w dyspozytywnej części orzeczenia            część znamion przewinienia dyscyplinarnego określonego art. 11 ust. 1 ustawy o radcach prawnych. Sąd Najwyższy [...]

2021-04-06T11:09:52+02:002019/12/12|Categories: 08. Wolność słowa i pisma|Tags: , |

WO-187/19

Teza: brak rozliczenia z klientem. Obwiniona nie rozliczyła się z klientem  z wyegzekwowanej od dłużnika  należności w kwocie 4004,14 zł, pomimo otrzymania od klienta kilku wezwań, unikała też z nim kontaktu, co uzasadnia wymierzenie  kary [...]

WO-137/19

Teza: bezpodstawne uniewinnienie za niedopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego. Okoliczności związane z obwinionym takie jak jego wiek, stan zdrowia czy sytuacja rodzinna nie są ustawowymi przesłankami wyłączającymi winę, a ustawodawca nie wprowadził w kodeksie karnym klauzuli [...]

WO-122/19

Teza: niewłaściwe wykonywanie czynności zawodowych i niewłaściwy stosunek do organów samorządu. Obwiniony będąc pełnomocnikiem procesowym reprezentował pokrzywdzoną przed sądem i nie zaskarżył niekorzystnego dla swojej klientki rozstrzygnięcia o kosztach procesu, pomimo zapewnień, że to uczyni, [...]

WO-48/19

Teza: tryb konsensualny w przypadku nienależytego wykonywania obowiązków zawodowych przez radcę prawnego. Brak wniesienia przez pełnomocnika z urzędu dwóch skarg kasacyjnych i nie sporządzenie opinii o braku podstaw do ich wniesienia stanowi niewątpliwie przewinienia dyscyplinarne. [...]