TEZA:
Na rozprawie przed Wyższym Sądem Dyscyplinarnym, będącym sądem pierwszej instancji, Zastępca Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego, mając na uwadze ugodę, do jakiej doszło pomiędzy pokrzywdzoną i obwinionym radcą prawnym, cofnął wniosek o ukaranie oraz wniósł o umorzenie postępowania. Obwiniony wyraził zgodę na cofnięcie wniosku o ukaranie. W takim stanie rzeczy, na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 14 § 2 k.p.k. w zw. z art. 741 ustawy o radcach prawnych, Wyższy Sąd Dyscyplinarny zobowiązany był umorzyć postępowanie dyscyplinarne.