Teza: pośredni zakaz reformationis in peius.
W zaskarżonym orzeczeniu w ogóle nie rozstrzygnięto kwestii winy obwinionego oraz nie przypisano mu czynu stanowiącego delikt dyscyplinarny, co stanowi rażące naruszenie art. 413 §1 pkt. 5 k.p.k. Nie jest możliwe skazanie oskarżonego za czyn, którego wszystkie znamiona nie zostały wymienione w opisie czynu – rozumianym jako czyn przypisany. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, zgodnie z art. 443 k.p.k. obowiązuje tzw. pośredni zakaz reformationis in peius, który uniemożliwia wydanie orzeczenia mniej korzystnego dla obwinionego niż uchylone.