Pełnomocnik nie jest wyłącznie wykonawcą poleceń mocodawcy – tak w orzeczeniu Sądu Najwyższego z 24 listopada 1933 r. III C 50/33 ( OSN 1934, Nr 6, poz. 409). Powinien być rzecznikiem prawa i słuszności. Oznacza to, że pomoc prawna w warunkach bezzasadności roszczenia winna polegać na odradzaniu wystąpienia z roszczeniem także z uwagi na to, że w razie przegrania sporu strona będzie musiała pokryć koszty sądowe.