TEZA:
Zachowanie obwinionego radcy prawnego wobec pokrzywdzonego było nietaktowne ale przekroczenie granicy wolności słowa i pisma nie było rażące, obraźliwe, ani drastyczne. Wobec powyższego kara upomnienia nie jest, jak zarzuca pokrzywdzony, karą rażąco niewspółmierną do popełnionego deliktu dyscyplinarnego.