TEZA:
Sprostowanie protokołu rozprawy może nastąpić wówczas, gdy zawiera on nieścisłości i opuszczenia (art. 152 k.p.k. w zw. z art. 741 k.p.k.). O „nieścisłościach” możemy mówić wtedy, gdy zapisy są niewystarczająco precyzyjne lub błędne. W wypadku „opuszczenia” niezgodność protokołu z rzeczywistością polega na tym, że w protokole brak jest pewnej informacji co do zdarzeń, które miały miejsce. W przypadku nie spełnienia tych przesłanek należało odmówić sprostowania.