TEZA:
1. „Błędne jest szerokie opisywanie zachowania Pana M.P., równoważąc z nim zachowanie Obwinionego i niejako je usprawiedliwiając wcześniejszymi zrachowaniami (artykułami) Skarżącego. Należy zwrócić uwagę, że przy ocenie etyki radcy prawnego i jego zachowania wobec osoby, której te zasady nie dotyczą wspomniane równoważenie jest błędne. Zawód radcy prawnego, jako zawód zaufania publicznego, charakteryzuje się wysokimi wymaganiami etycznego zachowania się, umiaru i powściągnięcia wodzy emocji. Społeczny autorytet wykonywania zawodu radcy prawnego nadaje każdemu jego słowu czy czynności wykonywanej przed Sądem dodatkowej siły i wiarygodności. Autorytet ten nie powinien być trawiony w błahych utarczkach motywowanych osobistymi animozjami”.
2. „W stosunku do przedstawicieli zawodu radcy prawnego obowiązują surowsze wymagania moralne niż w stosunku do obywateli wykonujących inne zawody, jako że osoby te stanowią swego rodzaju emanację państwa i prawa. Dbałość o godność zawodu obowiązuje radcę prawnego nie tylko przy okazji czynności stricte zawodowych, ale również w działalności na innych polach, w tym w życiu prywatnym. Nie ma podstaw do całkowitego rozdzielenia sfery zawodowej od sfery życia prywatnego. Decydując się na wykonywanie zawodu radcy prawnego, radca prawny przyjmuje na siebie obowiązek szczególnej dbałości o godność tego zawodu. Obowiązek ten obejmuje wszystkie aspekty życia, nie tylko te związane z czynnościami podejmowanymi na rzecz swoich klientów”.