TEZA:
1.Dozwolone jest (…) dokonanie oceny prawnej określonego stanu faktycznego i podjęcie w związku z tym stosownych czynności procesowych, jak chociażby złożenie w imieniu klienta zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa. Pamiętać jednak należy, iż nawet w tego typu pismach procesowych radca prawny nie powinien dokonywać osądów i osoby, której zachowanie może wypełniać znamiona przestępstwa, określać przestępcą bądź jako osobę, która popełniła przestępstwo. Właściwe jest jedynie zasygnalizowanie o możliwości popełnienia przestępstwa i wykazanie, iż zachowanie osoby podejrzewanej o popełnienie przestępstwa może wyczerpywać znamiona przestępstwa. Właściwej natomiast oceny i postawienia zarzutów dokonuje właściwy organ, zaś w zakresie skazania sąd. Dokonywanie natomiast tego typu ocen i osądów, wykracza poza rzeczową potrzebę i stanowi przekroczenie granic wolności słowa, zaś kierowanie tego typu sformułowań w stosunku do jakiejkolwiek osoby narusza jej dobre imię.
2. Radca prawny winien zawsze przestrzegać umiaru w swoich wypowiedziach. Dotyczy to zwłaszcza wypowiedzi pisemnych, gdyż przy redagowaniu pism istnieją większe możliwości zastanowienia się, dokonanie krytycznej oceny i ewentualnej korekty, niż w przypadku wypowiedzi ustnych, zwłaszcza w atmosferze napięcia rozprawy sądowej. Tym samym, nie sposób mówić o ochronie prawa do wolności wypowiedzi przysługującej radcy prawnemu, gdy wykonywane jest w taki sposób, aby naruszało dobre imię i cześć innej osoby. Gdy proporcje nie zostały zachowane, a wypowiedź przybiera formę bezpodstawnej i bezcelowej agresji – takie postępowanie nie może być ani tolerowane, ani usprawiedliwione.