TEZA:
Zebrany w sprawie materiał dowodowy sprowadzał się do przeciwstawnych zeznań obwinionej i pokrzywdzonego oraz zgromadzonych dokumentów. Po analizie całości materiału dowodowego, kierując się doświadczeniem życiowym oraz zasadami logicznego rozumowania, Wyższy Sąd Dyscyplinarny przyjął za wiarygodną wersję przebiegu zdarzeń przedstawioną przez obwinioną. Obwiniona konsekwentnie bowiem twierdziła, że informowała klienta o możliwości złożenia apelacji, o skutkach jej złożenia, bądź niezłożenia już w dniu wydania wyroku. Wobec powyższego należało uniewinnić obwinioną od zarzucanego jej czynu.