Na gruncie przepisów prawa procesowego to lekarz sądowy w wydanym zaświadczeniu lekarskim, po przebadaniu zainteresowanego stwierdza czy zdiagnozowane schorzenie faktycznie uniemożliwia udział w rozprawie, przy czym stanowisko lekarza sądowego w przedmiocie możliwości uczestniczenia badanej osoby w czynnościach procesowych nie jest wiążące dla decyzji organu procesowego, a jedynie stanowi podstawową przesłankę dla decyzji, w przedmiocie prawidłowego usprawiedliwienia nieobecności danej osoby.
Sąd weryfikując rzetelność zaświadczeń lekarskich przedstawionych w celu usprawiedliwienia niemożności stawienia się na rozprawie i nie przeprowadzania czynności procesowych pod nieobecność danej osoby nie powinien tego czynić w oderwaniu od wymogów przewidzianych przepisami prawa jakim powinny odpowiadać tego rodzaju dokumenty.